gecenin gizemli karanlýðýnda
kendimi dinliyorum ruhumun yalnýzlýðýnda
serin bir rüzgar sol yanýmda dolaþýrken
denizin kokusu
denizden geceyi taþýyan esintiler
gece esrarlý bir yalnýzlýðýn sihrinde yine
yokluða daðýlanlarý toplamalý yaþamdan
sesleri anýmsamalý
bu sessizliðin ötesinde
sýcak bir gülüþ sanki bir gölgenin gözlerinde
bir dokunuþ sanki
bir yerlerde sevgiyle birlikte
daðýnýk hayatlar saçýlmýþ ortalýk yerlerde
kurumuþ göz pýnarlarýnda yaþlar
biri ve hepsi birlikte iþte saðýmda solumda
ellerim bende deðil
ellerim ellerinde binlerce
hepsini tek tek anýmsýyorum
oysa biz henüz tanýþmamýþtýk bile
bunca sessizliðin orta yerinde
yalancý mutluluklar avuçlarýnda çocuklar
çocuklarýmýz
solan baharlardan kuruyan güz yapraklarý
paramparça yürekleri dargýn annelerin
nasýl toparlanabilir ki
bu soysuz daðýnýklýkta
gece karasý deðil aslýnda
bir keder ki tarifsiz
sýnýrsýz bir yokluk beni de içine çekmekte
tüm renklerini topluyorum onlara yaþamýn
kenarda köþede her ne kadar kalmýþsa gülücüklerini
anne yüreklerinde sevgileri
el deðmemiþ mutluluklarýný da
vermek istiyorum sýnýrsýzca
bütün çaresizliklerini ömrümüzün
tek tek asmak istiyorum bir þiirin daraðacýnda ...
24 temmuz 2018
istanbul