Gün yirmi üç Ay eylül Yýl iki bin on altý toz toprak içinde üniformam. sözlerim, kaderin nezdinde harlý biraz mutluluktu Tanrýdan duam. harabe þehirde baþladý gönül davam Altý kiþilik çok odalý bir ranzada yatarken tek gözlü fotoðrafýna takýldý aklým Öylece buldum seni gönül davam. günler ve aylar bir birini kovaladý Ben sana mecnun sen bana leyla Unutulmaya yüz tutmuþ yaram kanadýkça kanadý. Mevsimler sonbaharýnda Derdi diyar dolaþýrken Buldum seni diyar-ý memlekette, Ellerin titrek gözlerin ürkek sarýlmýþtýk kaybýný bulan beþer gibi O an dikilmiþti gönül hanemin evine direk. ilk bahardý köyümün topraklarýna ayak bastýðýnda Annemin çatlak ellerine deðerken dudaklarýn Babamýn halini sorarken dillerin Gönül hanemde aktýkça aktý ýrmaklar Ýlk ve son sesleniþimdi tabiata açsýn artýk kýrlarda papatyalar... Gün yedi ay ekim yýl iki bin on yedi Seni buluþumun devriyesi senesi þükrümden nasibimi aldýðým gün Sabrýmýn sabrýna sabýr kattýðý yedisi Hoþ geldin aklýmýn kalbimin ruhumun efendisi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Akbaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.