Yokluğun İlleti

Gönül derdime çare bulur mu bilmem,
Unutmak bile sevdaný hatýrlatýrken
Gönül yokluðuna alýþýr mý bilmem,
Vuruyor beni özlemin can evimden...

Öyle düðüm attýn ki aþkla yüreðime
Sýzým, sýzým buruldu gönül kafesim
Tuðlalar örüldü, çýðlýklarým gömüldü
Sessizliðe büründü bu yürek sesim...

Gittikçe çoðalýyor yakan özlemin
Aþk denen illete yenildi yüreðim
Talan oldu düþüm, yýkýldý hayalim
Kavuþmaya hasret illet sevmelerim...

Yokluðunda gözler kimi görmek ister ki !
Olmasýn yanýmda senden baþka sevgili
Görmesin bu gözler yokluðunun resmini
Gözler senden baþkasýný görmek istemiyor ki...

Bir baþka güzel seni sevdiðimi bilmek,
Senin ellerine sarýlýp öylece bakabilmek
Yoksun yanýmda olmuyor sensizliði anlatmak
Olmuyor ki sensizliði gözlerimde yaþatmak...


Sosyal Medyada Paylaşın: