“Ben demiþtim.” Deme bana;
Biliyorum sen demiþtin.
Büyük acý verir sana;
Ter dökerken ten demiþtin.
Kendini âþýk sanmadan,
Tatlý sözlere kanmadan,
Yorgun yüreðin yanmadan,
Sen bu yoldan dön demiþtin.
Þimdi yýldýzsýn yanarsýn;
Sonra güneþte sönersin;
Birden boþlukta dönersin;
Karýþýnca yön demiþtin.
Gurbetlerde kalma dedin;
Hasret ile dolma dedin;
Aþka âþýk olma dedin;
Þu nefsini yen demiþtin.
Pek mi hoþlanmýþtýn meþkten?
Ayrýlmadýn sýrça köþkten.
Vazgeçmiyorsan bu aþktan,
Hasretlerde yan demiþtin.
Âþýk muradýna erse;
Yasak meyveleri yerse;
Geceler uzun sürerse;
Hiç aðarmaz tan demiþtin.
Coþari der ki bilirim;
Bir gün yalnýz da kalýrým;
Ben bu hasretle ölürüm;
Böyle olur son demiþtin.
Ýbrahim COÞAR