Özledik hepimiz, O kadar çok þey özledik ki, böyle için için. Öfkemiz, kýzgýnlýklarýmýz, kýrgýnlarýmýz bu yüzden. Kalplerimiz, beyinlerimiz dolu eskiye oranla. Derdimiz çocukken düþtüðümüz de dizimizin kanamasý iken, Þimdilerde insanlarýn kalbimizi kanatmasý oldu.
Büyüdükçe hýrslarýmýz oldu. Sorumluklarýmýz oldu. Kendimizi olduðumuzdan farklý yerlere koyarak, Yükseklere ulaþmanýn baþka gözlerde adý baþarý oldu.
Ýçimizde kayboldu gitti o büyüttüðümüz çocuk. Küstürdük onu, Dosttuk biz herkesle o zaman korkmuyorduk. Þüphenin, öfkenin, hýrsýn kötülüðün bilmiyorduk olduðunu. Her kes iyiydi, masumdu o küçük gözlerimizde. Ellerimiz tutardý herkesin ellerini, Bir þeker bizim için kocamandý, En ufak þeylerden mutlu olurduk.
Ýstemez miyiz kalplerimiz yumuþasýn. Ýyilik yeniden yayýlsýn. Nefsimiz kilitlensin, baðlansýn. Paylaþalým sevgimizi,soframýzý, elimizdekilerini DOSTLAR. Sosyal Medyada Paylaşın:
VATAN BAYRAKTAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.