Gecenin karanlýðý ürpertirken içimi Yorgun bedenimle yutkunuyorum tüm olumsuzluklarýmý Ve ben bu günleimrin umuduyla geçmiþ yorgunluðumla sustuklarýmla kalakaldým Bir çare yüreðime haykýrasým geliyor çýðlýk çýðlýða Oysa ne kadar kadir kýymet bilmeyenlerin arasýnda tükettim gençliðimi yalanýn yanlýþýn çok itibar gördüðünde insanlara olan tüm güvenimide kaybettim Ayýn güneþin zamanýn ne kadar geç farkýna varmýþým kimler için yoruldum bu kadar kimler için döktüm göz yaþlarýmý kim götürdü benim gülen gözlerimi hepsinin adýný kalbime yazdým tek tek kilitleyip habsettim doðruluk içinde çýrpýnýrken insanlarýn bu kadar acýmasýz bu kadar iki yüzlü olduðunu gördüðümde utandým Ve býraktým kimin ne hali varsa onu görsün karakteri olmayanlarýn gurularýda olmazmýþ saldým hepsini býraktým baþ aþaðý biliyorum ki ben susunca Yaradan konuþacak hesap kitaplarla kimseye eyvallahým yok olamazda Meryem Alhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryem alhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.