Niye bu kadar karanlýk Anne ! Düþlerim buz gibi Ellerim de can veren Gençliðim Ýcim de bir buruk veda sesi Kýyametler kopuyor karanlýðýn Koynunda ! Ýdam sehpasýnda Umutlarýndan asýlan bir yürek Hayallerimden vurulup Düþtüm yýldýzlarýn koynuna ! Ve yakarken bütün ömrümü Umudun bittiði þu son satýrlar da Bir Türkü geldi Aklýma
’’’!Ölmek, ne garip þey anne! Artýk duvarlari kanatýrcasýna týrnaðýmla Þaþkýn umutlu þiirler yazamýyacaðým! Mutlak bir inançla gözlerimi tavana çakamýyacaðým, Baba olamayacaðým örneðin! Toprak olmak ne garip þey anne... Ölmek ne garip þey anne... Uçurumlar ki sende büyür Daðdýr ki sende göçer Ben bayrak derim çiçek derim Çam diplerine açmýþ kanatlarýný kozalak derim Gül yanaklý çocuða benzer Yinede oðlunu yitirmek kim bilir ne garip þey anne!.. ’’’
Hoþçakal gençliðim Hoþçakal sevdigim Hoþçakal sevdiklerim Hoþçakal þiirlerim... Issýz þair Murat Arslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Issız şair M.A Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.