Yorulmuþum, Bavulum kapýnýn eþiðinde, Kalemimde þiirler acý içinde, Kalbim ise bir aydýnlýk peþinde, Her nefes alýþým ölüm döþeðinde, Gecelerim zift karasý ve karanlýk, Baþlýyor bende yavaþça unutkanlýk, Gözlerim dersen her yer bulanýk, Kalp derseniz o doðuþtan yaralý, Ellerim kalemi almaya varmýyor, Dizlerim bu bedenimi taþýmýyor, Tüm dertler gelip benimi buluyor, Evet dostlarým yorgunum YORGUN,
Bitti bende sevda ve aþk ýþýltýsý, Kulaklarýmda artýk ölümün fýsýltýsý, Bir yere baðlamýyor kuþlarýn cývýltýsý, Yorgunluktan çýktý kalbimin cývatasý, Altý delik artýk dolmuyor hayat kovasý, Benimle beraber aðlýyor kýzýltepe ovasý, Bilmem ne kadar kabul olur annelerin duasý, Malesef yorgunluktan sona erdi yaþam macerasý, Ey vijdansýz aðlamaklý diyorum yorgunum YORGUN.
Oysa her akþam mutlaka bir þiir yazardým, Sevda çayýrlarýnda ceylanlar gidi koþardým, Yaramaz çocuk misali hep güller çoþardým. Þimdi yorgunluk ve ölümün olduðu yerdeyim, Anladým vijdansýz nefesimin son demindeyim, Ruhum gökte bedenimle karanlýk bir kabirdeyim, Bu halime sebep olan yorgunum YORGUN...
MEHMET EMÝN DAÐ 20 07 2018 /// sevgilerin þairi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.