cehennem ateþinin düþtüðü yerdeyim
beyaz asanýn gittiði þehirdeyim
hep hasret doluyum çünkü
gönülden görenlerin aynasý, gönül gözlülerin gözbebeðiyim
bir huþu gibi düþerim ilahi aþk dergahýna
ayyuka çýkar zikirlerim
her türlü rikkat, her türlü nefs, her türlü þuur yok olur bende
kah gözlerimi yumar kah açarým
kah ölümden, kah hayattan dem vururum
bir elim kalbimin üzerinde salavat getirir
bir elim tespih çeker azizler meclisinde
bir vecd hali titretir kalbimi
içinde gizliden gizliye çektiðim hular
ben sessiz yaþarým hayatý, kim beni nerden bilecek ki
*
canýmý sebil ederim, duygularýmý , hissiyatýmý, efkarýmý
aðlayan gelin çiçeði gibi bihuþ bir hale gelinceye kadar
gecenin eteklerinden ilhamlar toplarým
yeni baharlar doðar sabahýn tan ýþýklarýyla
yeni muþtular süzülür göðün kýzýl ufuklarýndan
nevmit bir aydýnlýk gibi milyonlarca zerreye ayrýlýrým
mecnunluðun, þaþkýnlýðýn, avareliðin içine nüfuz ederim
güneþin ziyasýna katýþýp aklýmý eritirim
üþümüþ ruhlarý ýsýtýrým
koyu karanlýklara , aydýnlýk götürürüm
ben sessiz yaþarým hayatý, kim beni nerden bilecek ki
*
sarhoþ gibi olurum bazen
nemlenmiþ elifin rutubetiyle
her bir nefes mim üzerine þebnem gibi yaðar
havayý saran mavi tütsü ,içime siner adeta
ruhum yýldýzlaþýr yalnýzlýða adanan gecenin göklerinde
düþünceler bir sabah rüzgarý gibi eser durur
kýrmýzý mavi menekþeye ,mor manolyaya atfederim sevgimi
pembe pembe ferahlýk veren açelyanýn ciðerlerine dolarým
yarý gölgeli sarmaþýklara sarýlýrým
güneþ ýþýnlarýna ihtiyaç duymadan bir ümit tohumu gibi büyürüm
ben sessiz yaþarým hayatý, kim beni nerden bilecek ki
*
ben okurum kelamý , yazarým kalem ile
göklere çýkarým þimþek çakar, gök gürler, ufuk birbirine girer
arzýn üstüne inerim filler haykýrýr, aslanlar kükrer
inim inim inler zaman ve mesafe
ben ne toprakta gezen gölgeyim
ne de toprak kokusuyla dolu tozlarýný yuttuklarým
bazen zamansýz çýldýrýrým
bir kum zerresi kadar olur her þey
sýrrýna eremediðim ve eremeyeceklerim
ben sessiz yaþarým hayatý, kim beni nerden bilecek ki
*
redfer