GÜL TENİNDE ILIK YAZ YAĞMURLARI

gül teninde soldu akþamlar
erken baharlara hep geç kaldý demkeþ kumrular

avaz sesin çarpýp duruyor pencerelere
yaðmur çiseliyor bak buðulandý gözlerin yine

bir tufan mýdýr sýrlarýný öðrenmiþliðim
dipsiz mavi koylarda alabora gemim

gýlgamýþ kadar yorgunsun ölümsüzlüðü aramaktan
hazlar tüketen ömrün mor menekþenin hercai vazgeçiþlerine ram

ýlýk yaz yaðmuru yaðýyor inceden inceden
tenha hatýrasý ahenkli kýrlangýçlar geçiyor göklerden

gül teninde soldu akþamlar
sustu içimin mor fanuslarýnda kuþlar

gül solup mevsim geçince
sonuna vardýðým çöller dolunay

ulu çýnar aðaçlarý altýnda oturup
mesnevi okursun belki belki de homeros

aradýðýn gýlgamýþ ya da þems
neyi arýyorsan osun sen

bir sabah vakti pencerem
senelerce susan demkeþ kumrular

ey sevgili
dallarýmda açan ilk tomurcuk

gül rengi ýþýklý pencereleri çoktan kapattým
arama fecrin kýrmýzý renginde yokoluþlarýmý

gül tenindeki ýlýk yaz yaðmurlarý gözyaþlarýmdý
sýcak tahayyüllerle dokunamadýðýn

Ömriye KARATAÞ
19.07.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: