Yaðmuru dilenen kuru topraklar gibi
Her sabah o hiç bilmediðim nefesini soluyorum ben...
Yaðmuru bekleyen kuru yapraklar gibi
Her akþam kýzýllýðýnda gelmeni bekliyorum ben...
Biliyorum
Bir gün, bir zaman kapýmý çalacak
Uzanýp tutacak ellerimi o ellerin
Kavuþacak sýrtlarýmýz
Deðecek dudaklarýmýz
Sevgi bu,
Aþký yücelten de,
Yokluðunda bile sevebilmek deðil mi?
/ Býrak, dünyanýn bir hasret borcu olsun bize... /
.../
Bak,
Yaðmur yüklü bulutlar konuðum oldu yine
Bilsen, nasýl arýyorum, her yaðmur damlasýnda seni
Sonra açýp bir musluðu
Avuçlarýma doldurmak var ya seni
Yüreðinin kýyýsýndaki nefesleri içer gibi
Delicesine içmek istiyorum yokluðunu
Anlatabilmeyi isterdim sana
Senden uzakta dokunduðum her þeyde
Nasýl da ellerinin sýcaklýðýný hissettiðimi...
Bu nasýl bir þey diye sorma!
Anlatamam ki;
Hiç tutmadýðýn bir elin sýcaklýðýný
O hiç bilmediðin kucaðýn huzurunu
Her þeyde tanýmadýðýn gözlerin derinliðini
Hissetmenin ne demek olduðunu...
Yaþýyorum iþte seni,
Tenini
Nefesini
Kokunu
Soluðunu
O hiç bilmediðin ben gibi...
Sen sevdiðim
Sen göðsünde ölmeyi istediðim
Ey hüznümün faili olan adam!
Kendime kalamam ki ben, yalnýzlýðýmýn adý sen iken...
Kendime yetemem ki ben, içimde bu kadar sen varken...
.../
Ey her yüreðine baktýðýmda kendimi bulduðum!
Aklýma her geliþinde dünyamdan koptuðum!
Günümün tamamýnda aklýmý iþgal edenim!
Kalbimin her atýþýnda beni yalnýz býrakmayan!
Hayallerimin tamamýný kaplayan mükemmel!
Bilir misin, “Aþk ekmeðim, varlýðýn da onun mayasý!”
Bak ben hep b/aþka yazýyorum!
Çünkü ben hep “sana” yazýyorum!
Ýyi ki varsýn, contramal adam!
18.07.’18
Ece Aykan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.