Kýrkikindi yaðmuru misali öfkem Nisan yaðmurlarýna dönüþtü. Az mý bekledim sanýrsýnýz. Az mý umutsuzluk çektim. Ne yaralar açýldý içimde Ne kýrgýnlýklar boy verdi Güler yüzlü bir dolunay biçiminde. Güzel günler büyüttüm Kurak ömrümün çöllerinde. Güzel hayaller kurdum Ýçimin susuzluktan kavrulan göllerinde. Bitmek üzere olan her sevdaya Gün aðarmalarýnda su verdim her gün batýmý kendimi öfkemin sabrýyla yeniledim Yavaþ yavaþ ölüþtü Sancýlý bir çürüyüþtü Benim bütün kýsýr çabam Belki bu benim için Son dövüþtü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
vilanjik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.