Yazmak ve Biz

Yazmak, bizim ekmeðimiz
Uzak, gül kokulu diyarýmýz
Hayalimiz, sevdamýz ve de
Mýsra mýsra akan gözyaþýmýz
Deðil midir ey dost?

Kalem süngümüzdür çoðunda
Ama bize süngü yakýþmaz
Deðil mi ey dost?
Kalem bizim kalp atýþýmýzdýr,
Yâre sunduðumuz sevdanýn yürekteki týnýlarýný nakþeder
Bir vefasýzýn açtýðý yaranýn kan kokulu dizeleri...
Kalem sunar dünyaya naralarýmýzý

Kaðýt, o saf masum, apak nur gibi
Yârin ak gerdaný
Hani ölümü beklediðimiz yer
Göðüste son nefes ve has koku.
Dokunmaktan öte rüzgar gibi geçmek usulca yanýndan
Ürkütmeden iþlemeli sevdanýn mavi tonlarýný.
Bir efe heybeti duruþu olmalý karþýsýnda
Amma …
Yazdýkça en narin, kýrýlgan çocuk misali
Okþayarak yazmalý
O saf, masum apak nur gibi kaðýdý

Ey dost! Ýþte, biz
Aþýklýk olursa halimiz
Yeri gelir kalem tutarýz
Yeri gelir susarýz
Her sözümüzde eriz
Nazlý yâri de bekleriz
Acý günleri de çekeriz
Daha nicelerini de biliriz
Amma...

Ey dost! iþte ,biz
Gönülleri aþk dolu
Yürekleri sevda yüklü
Ýki dost þairiz.
......................................
...........
Çýrak



Cheroke kardeþime ithafýmdýr...


Sosyal Medyada Paylaşın: