Akmasýn o mahzun gözünden yaþlar,kuru ve kanlý. Her bir damlasýnda tarumar olur hayat,zifiri karanlýk. Baharda yeþeren umutlar diken olur,canavarlaþarak. Acý verir batar yüreðinin derinliklerindeki güzelliðe. Bitmez tükenmez yaðmurlara hasret kalýr toprak. Aþk kan kaybýndan ölür,can çekiþerek yavaþ yavaþ. Maziden bir eser bile kalmaz,zerre güzellikten yana. Can bedenden çýkmazmýþ,aþk yürekten gitmeyince. Ay bu gece periþan yýldýzlara küsmüþ ve güneþ sönmüþ. Ne olur gelsen,can versen bu sönmüþ dünyamýn yüreðine. Sahildeki kumsallara vursan çatlamýþ gönülleri serinletip. Istýraplar bitsin, çekilen her çile bir bir yok olup gitsin. Ne olur akmasýn o mahzun gözünden kuru ve kanlý yaþlar...
MEHMET HATÝP YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.