Toprak vefalý çýktý, emdi göz yaþlarýmý.
Aðladýðýmý görüp, sevinmedi insafsýz.
Vedasý aðýr gelip, çatýnca kaþlarýmý,
Hiç nedamet duymadý, dövünmedi insafsýz.
Her kula nasip olmaz güzel günleri görmek.
Herkesin harcý deðil, temiz bir gönle girmek.
Yaratana mahsustur, bir þey almadan vermek.
Bir iyilik yapýp ta övünmedi insafsýz.
Sevdalý bir yüreði hançerlemek reva mý?
Sinesi yaralýya, masaj yapmak deva mý?
Senin bitmeyen öfken, yýktý iþte yuvamý.
Bir daha gözlerime görünmedi insafsýz.
Ýþleri karýþtýrýp, geri çekilip durdu.
Sadece bana deðil, çoðuna tuzak kurdu.
Kimi kendini astý, kimi silahla vurdu.
Birinin ahý tutup, sürünmedi insafsýz.
Acýlara katlanýp, solduðumu duydu da,
Kartal pençeleriyle gözlerimi oydu da,
Renkten renge girerek her kalýba uydu da,
Ýnsanlýk kýlýðýna bürünmedi insafsýz.
Sabri Koca