Iste hakikat,
iste son durak.
bir elinde sevabin bir elinde günahin,
son kimligin bir karis tas olacak.
Dogduguna inaniyorsan,öldügünede inanacaksin.
Önemli olan,yasarken insan olacaksin.
Insan ol,en kötü aninda bile tebessüm et.
Gönül kirmadan,kimseye darilmadan hakkini helal et.
Hayat rengarenk seni aldatmasin,
Güzel seyler yapiyorum diye zamani senden calmasin.
Hakikati bilmek yetmiyor,elbet tadacagiz.
Ahirete hazirliklarimizi bu yalan dünyada yapacagiz.
Bir ömür biter,bir ömür baslar bu hep böyledir.
Hakka gidenin ardindan aslinda sevinmek gerekir.
Unutma´ki bir sela´da senin icin okunacak.
Su bir gercekki cenazen kolu komsu ile kalkacak.
Su üc günlük dünyayi ince eleyip sik dokumak gerekir.
Her bir kabir basinda Fatiha okumak gerekir
Ey kul!dünya mali ile kendini hos eyleme.
Seccadeni önüne katip,secde etmeden bu dünyadan göcme.
Bilmedim,duymadim,görmedim deyip isin icinden siyrilamazsin.
Elin ayagin konusmaya basladiginda hayretler icinde kalacaksin.
Onca engellerden gecer,hayat bir sinav deriz.
Fakat asil sinav toprak altindadir bunu bazan göremeyiz.
Sessizler diyarinda kim kimdir, necidir önem tasimiyor.
Önemli olan insan,kul sifatinda gelip gectinmi o soruluyor.
Yüce divan kuruldugunda isin ciddiyeti anlasilir.
Bir terazi üstünde sevaplar günahlar ayirilir.
Bilmek bazan yetersizdir,insan ögrenecek.
lehine mi,alehine mi kullandin onu zaman gösterecek.
Birak bu yer yüzünde kimligin bir karis tas olsun.
yeterki toprak imanina,ameline kabul buyursun
iste hakikat,iste son durak
gerisi Teferruat.
Hasan Baltaci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.