ço
ŞEMSİ YASTIMAN SAZ EVİ
Yýl bin dokuz yüz altmýþ üç idi zamanýn
Ýstanbul da bir iþte çalýþmaya baþladým
Ýþimi sormayýn hiç onu severek yaptým
Ýki yüz lira aylýk alýrdým kendimdendi azýðým
Her sabah iþe gider akþam eve gelirim
Gelip geçtiðim yolda bir saz evi görürüm
Sesime güvenerek ahh sazda çalsam derim
O saz evinin sahibine her gün selam veririm
Adý yazýlýydý tabelasýnda saz dolu iþyerinin
Camýnda bir resmi vardý koca müzik devinin
Diyordu ki levhada Þemsi yastýman saz evi.
Okudum o tabelayý selam verip daldým içeri
Güler yüzle karþýladý beni o büyük usta
Anlaþtýk akþamlarý orada alacaðým kursta
Aylýk yedi buçuk lira saz evine vereceðim
Bu iþe çok meraklýyým mutlaka öðreneceðim.
Bir ay kadar devam ettik akþam sazý çalmaya
Elim yatýþmadý bir türlü tele mýzrap vurmaya
Bir türkü söyle diyor usta bendeki ses harika
Sözü mýzraba dökemedim hasýlý kelam saza
Bir akþam koca usta aldý beni karþýsýna
Yedi buçuk lira kurs parasýný iade etti bana
Dedi senin sesin güzel bulursan bir yer git oku
Ýki aydýr hiç ilerletemedin sen nedense bu b..ku
Gülerek elini þöyle koydu benim sað omzuma
On iki buçuk lira aldý bir saz verdi koltuðuma
Git bunu evinde dangýr dungur çalarak belle
Bu iþ zor öðrenilir gardaþ geriden bakmak ile
Saz ile bekar evine geldim köylülerim gördüler
Aptal zanatý bu iþ diyerek bir haylide dövdüler
Ýþte o günden beri saz çalmak içimde ukde oldu
Sözler boðazýma týkanýr aklým hep sazda kaldý
Çok oturduk çok çay içtik merhum Yastýman ile
Ondan bazý nükteli sözler bana verdiði hediye
Allah rahmet eylesin kabrinde rahatça uyusun
Vasiyeti üzerine defnedildi Çanakkale Lapseki’ye
Ýsmail Detseli 10 Ekim 1994 Konya
Þemsi Yastýman, doðduðu gün ve ay’a tesadüf eden 10 Temmuz 1994 tarihinde Lapseki’de vefat etti. Çanakkale’nin Lapseki ilçesine gömülmek istemiþ halk ozaný. Kýrþehir’e bunca özlemine bunca hasretine raðmen memleketine gömülmek istememesinin kendince bir sebebi vardýr elbet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.