Aslında ağlamak istemiyorum ama..
Öyle çaresiz öyle üzgün beklerken
Kâh fýrtýna öncesi sessizliði yaþýyorum
Kâh fýrtýnanýn ortasýnda acziyetimle baþbaþa kalýyorum
Dönüyor yüreðim yangýn yerine
Hayallerim seferinden dönmüyor
Býrakýp gittiler beni, bir haber bile yollamýyor
Nasýlsýn diye bir kere sormuyor
Zindana týktýlar ömrümün baharýný
Bazen umutlarým þahlanmaya hazýr bir küheylan gibi
Ama zalim eller onun da boynunu büküyor
Küheylanýmýn kapkara gözleri mahsun bakýyor
Ýçimi burkuyor beni hüzün deryasýna çekiyor
Bazen rüyama giriyor
Olanca güzelliðiyle þahlanýyor þahlanýyor
Bir o yana bir bu yana koþturuyor
Bakýþlarý umut umut kývýlcým çakýyor
Ýþte o anda çakmak çakmak gözleriyle bana bakýyor
Ama..
Heyhat bir de bakýyorum ki bu bir rüya
Daha kaç mevsim bekleyeceðim
Umutlarýmýn çicek çiçek açmasýný
Dargýným ilkbahara, yüreðim sonbahar
Hazan döküyor yapraklarým
Aslýnda aðlamak istemiyorum
Ama dinlemiyor beni gözlerim
Âsi davranýyor o da
Bakýyorum semaya
Göðün yüzü þimþek þimþek çakýyor
Gözyaþlarýmý aldý benden þimdi
Bu yüzden dolu dolu
Hiç izin almadý alýrken
O da acýmadý bana acaba neden?
Kývranýyorum ruhum kafeste
Uçamýyorum
Kýskývrak yakalamýþ vicdansýz eller
Kelepçelenmiþ ellerim
Ýnsafsýz ve çok merhametsizler
Bora, tipi, kasýrga
Sarmýþ dünyamý
Yanýyor yüreðim Yarabbim,
Yanýyor içim..
Daðlar, yollar, pýnarlar, baharlar
Nehirler, denizler, ýlgýt ýlgýt esen rüzgârlar
Yüreðimin acýsýný dindirmiyor
Nerde benim umûdum bir kere bile haber salmýyor
Kime dert yansam bakýyorum benimle aðlýyor sabret diyor
Sabýr sabýr sabýr..
Ne zor bir ibadet sabýr!
Sus diyor gönlüm sakýn isyan etme Rabbine
Hikmetine sýðýn, ram ol kainatýn sahibine
Dinliyorum gönlümü elimden geldiðince
Eyyup sabrý dünyama konuk oluyor
Yunus acýsý ve karanlýk sancýsý beni de sarýyor
Yusuf’un kuyusu ne kadar da yakýn geliyor aman Allahým
Ýþte kuyunun baþýndayým kayýyor ayaklarým
Ve..düþtüm düþücem..
Kurtulmayý beklerken
Ne yazýk ki bir el hem de hiç beklemediðim bir el
Tutacak sanýyorken ben
Önce tutuyor sonra..
Býrakýyor hoyratça kuyunun derinliklerine
Acý bir feryat kopuyor yüreðimin derinliklerinden
Dakikalar saat, saatler gün, günler ay oluyor
Bekliyorum bu þekilde bu kuytu kuyuda
Sesleniyorum
Imdat imdat diye
Birtek duyaným var o da Allah!
Kaderimle baþbaþa
Dualarýmla baþbaþa
Yalvarýyorum Allah’a
Sýðýnýyorum bir tek O’na
Söyle yüreðim lütfen söyle Allah aþkýna bana
Baþka çarem var mý Allah’a sýðýnmaktan baþka
Yok diyor..
Zaten sana hep söylüyorum diyor..
Susuyorum..
Umudun kýyýsýndayým yine
Ve mýrýldanýyorum kendi kendime
Birgün eðer birgün kurtulursam bu dertten
Önce bir þükür secdesi yapacaðým
Ve o günümü ikinci doðum günüm ilan edeceðim
Sonrasý mý?
Sonrasýnda da her sene o gün geldiðinde doðum günüm gibi kutlayacaðým
Ve..O kapkara gözlü küheylanýmla þahlanýp nerde kalmýþtýk deyip yoluma devam edeceðim..
Bu duygularla hemhal olurken......
Ýmtihan bu ama..
Rabbimin þefkâti sonsuzluk kadar, amenna!
Acýmýn þiddeti azaldý zamanla
Þimdilerde sanki gökkuþaðýnýn ayak sesleri yolda
Sanki sabrým meyvesini verecek gibi
Sanki benim de gözyaþlarým dinecek gibi
Rabbim sen kimseye kaldýramayacaðý yükü vermezsin
Nolur nihayete erdir bu imtihanýmý
Rýzana erdir bu imtihanla beni
Ve nolur güldür benim de aðlayan þu gözlerimi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selva Durmaz Emir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.