Doðruydu... Ayrýlýnca ben onu kaybetmiþtim, O ise her þeyini. Ne var ki; O benim için her þeydi. Her þey dediðin ise; Onun için hiçbir þey. *** Doðruydu... Aslýna bakarsan; O buradayken de yoktu. Ama en azýndan yakýndý, Saðdan soldan haberini alýyordum. Köþeden bucaktan, Yollarýna bakýyordum. En azýndan, Ýyi olduðunu biliyordum... *** Þimdi haberim yok ki; Ne halde kiminledir. Bilmiyorum ki; Hangi cehennemin, Kaç kat dibindedir. Bir yüreðim var, Hala yaþadýðýný söyleyen. Bir de eþ dost var, O artýk dönmez diyen. *** Deseniz ki ahýn tuttu, Ben ona hiç ah etmedim. Deseniz ki nasibi buydu, Bir an bile üzülsün istemedim. Çünkü o da çaresizdi. Denese de beni sevemezdi. Baþkasýnda olan gönlünü, Geri alsa da bana veremezdi. *** Doðruydu... Bu öyle bir aþktý ki; Ne sonu vardý ne de baþý. Ýç içe geçmiþti sanki, Kahkaha ile gözyaþý. Gülerken aðlamak, Koparken birleþmek gibi. Ölürken doðmak, Aldýðýn nefeste boðulmak gibiydi. Ben bile anlamadým ki, O nereden bilsin, Bu aþk nasýl bir þeydi. Sonsuzlukla hiçlik, Nasýl tarif edilsin ki...
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.