Türkü, Kürdü, Laz, Çerkez, adalete yürürken;
Biz senle ayný candýk, hata mý ettik kardeþ?
Çocuklarýn sokakta kaybolup can verirken;
Kendimizden utandýk, hata mý ettik kardeþ?
Cahil býrakýlýrken çocuklar birer birer,
Etli yemek sofrana senede bir kez girer.
Bizlerde bu yoksulluk ölünceye dek sürer,
Kestiðin dala bindik, hata mý ettik kardeþ?
Vatan hizmeti diye gönderdiðin evladýn,
Þehit oldu, sabýrla acýsýna dayandýn.
“Aldandým” diyenlerin yanlýþlarýnda yandýn;
Seninle bizde yandýk, hata mý ettik kardeþ?
Dininle oynadýlar, oyunlarýna geldin;
Yalanlara inandýn, tüm geçmiþini sildin.
Balýk tutmayý deðil, balýk yemeyi bildin;
Verdiðin söze kandýk, hata mý ettik kardeþ?
Azýnlýk yararlanýr görülmeyen haklardan;
Adalet aranmýyor sorulmayan haklardan;
Ýstedik hakkýný al verilmeyen haklardan;
Sana hakkýný sunduk, hata mý ettik kardeþ?
Haksýzlýða uðradýn, o an yanýnda bizdik.
Çektiðin sýkýntýyý senle beraber çözdük.
Yoksulluk kader deðil diye daðlara yazdýk.
Öðüt dinlersin sandýk, hata mý ettik kardeþ?
Sofraya kýtlýk düþtü gözün doymazlýðýndan;
Sabah olmak bilmedi kalbin duymazlýðýndan;
Coþar neler çekti senin aymazlýðýndan;
Artýk nazdan usandýk, hata mý ettik kardeþ?
Ýbrahim COÞAR