Gözlerinden tanýdýðýmý söylüyorum yýldýzlara Derin gökyüzünün yere deðen nefesini soluyorum Hasretin yayýlýyor sokaklara Ayak seslerini dinliyorum Kokun geliyor aklýma Karanfil kokan saçlarýn Dökülüyor avuçlarýma
Kuþlar yok Zaman yok Öksüz kalan kalbime yatýrýyorum acýlarýmý Sözde benim olduðunu sandýðým Tutamadýðým tutunamadýðým Ne çok anýlar geçiyor Vakit gecenin toynaklarýnda Yýlký atlar gibi uçup gidiyor
Ben kendimle ne kadar iyiyim bilmiyorum Sadece sevdiðimi biliyorum…
Sibel KILIÇ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.