İsmail Tunçbilek

Gelde beni sana anlat gönlüm
Ne desem kördüðüm

Gölgesiz hýrçýn bir fidaným ta ezelden serseri
Ondandýr bu tunçtan bileðim,ondan bu narin yüreðim

Bir dem semah bir dem Bozlaktýr kanadým
Dert Eker gam biçer hicaz yaralarým

Görsen fikrince renklerimi sanki bir gökkuþaðý açar,
Oysa bir garibin kahrý bir çingene aðýtýdýr tezenem
Notalarim bundan hep  esmer akar




Kimsenin perdesinde gözüm yoktur, ben bana sýðarým gönül
Bir derviþ misali kendi sazýyla yine kendimi çalarým gönül

Sabrým atadan mirastýr, suskunluðum dolu baþak,
Birtek Mevlaya eðilir baþým ve  birtek  ona tutsak


Ah gönül!!! Ah ...Bilki!


Bir feleðin çemberinde soluyor  hergün ömür
Ve beni  sazým yaþatýr yine sazimla ölür, ölüm!
Sosyal Medyada Paylaşın: