ÖYLE GÜZELSİN Kİ (503)

ÖYLE GÜZELSÝN KÝ (503)

Öyle güzelsin ki, aþkým, bitanem.
Baktýkça bakasým göresim gelir.
Canýmdan ötesin aþký þahanem.
Kalbine sevgimi öresim gelir.

Bakýp bakýp meftun kalýnýr böyle.
Yürekten gönüle salýnýr böyle.
Boþluða hayale dalýnýr böyle.
Sevgi alýp sevgi veresim gelir.

Bakýnca gözüne güzellik yaþar.
Sevginin gücü bu, dört yaný aþar.
Candan vazgeçilir ömürler þaþar.
Önüne dünyayý seresim gelir.

Güzellik giderde bir güzel bulur.
Güzelde güzellik ebedi kalýr.
Bir güzel bu kadar güzel mi olur.
Her bir zerresini sevesim gelir.

Daðlar bile aþktan dillere düþmüþ.
Sevenlerin çoðu çöllere düþmüþ.
Sevgiyi diyorsan göklere taþmýþ.
Aþk kokulu güller deresim gelir.

Derler ki, aþk için gözü kör diye.
Bir de yaþayana onu sor diye.
Olmazsa olmasýn kalsýn seneye.
Gelen her yarýna eresim gelir.

Yaþanýlan hayat alýnan nefes.
Dünya dedikleri açýk bir kafes.
Sevmeden gayrýsý gereksiz bir ses.
Gönül bu arzular hevesim gelir.

Aþkýn teranesi çiçekmiþ gülmüþ.
Yaþamýn hasleti kalbe gömülmüþ.
Gülleri sevense tek bir bülbülmüþ.
Gülümsün, bülbülün, olasým gelir.

Zayi Ozan görmüþ çokça beðenmiþ.
O bir aþýk candan öte sevenmiþ.
Yüreðini vermiþ ona güvenmiþ.
Hep yanýnda olup kalasým gelir.

ZAYÝ OZAN – Ýlhan ATEÞ
Ankara, 13/06/27018 Çarþamba
Yayýn : 08/07/20 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1174280/

Sosyal Medyada Paylaşın: