Üzümün Hikayesi

ÜZÜMÜN HÝKAYESÝ
1985 yýlýnda 18 yaþýnda yazdýðým ve adýný “ masal þiirler” koyduðum çocuklara yönelik þiirlerden bir tanesi de “Üzümün Hikayesi” idi. Dosyamdan bularak burada sizlere paylaþayým dedim. Üzüm seven herkese takdim ederim.

Beni hepiniz seversiniz eminim.
Ýþte sevdiðiniz üzüm benim.
Benim nasýl olduðumu siz bilir misiniz?
Ýþte arkadaþlar size hikayem.

Önce bir amca dibimi belledi.
Altýma ocak açtý beni gübreledi.
Beni güzelce gübre ve toprakla beledi.
Sonra beni gerçekten sevdi.

Bir devekte bir filiz olduk.
Sonra aðýr aðýr büyüyorduk.
Vitamin ve lezzet doluyorduk.
Aðýr aðýr üzüm mü ne oluyorduk?

Yapraklarým büyüdü dolmalýk oldu.
Yapraklarýma mercimek doldu bat oldu
Güzel güzel yapraklardan dolmalar oldu.
Ne güzel ,insanlara vitamin oldu yapraklarým.



Aylar geçti Aðustos geldi.
Çiftçi amca beni gene belledi.
Çiftçi amca geldi tanelerimizi elledi.
Bizi güzelce toplayý sepetledi.

Sepetlerden dolduk bir kasaya.
Kasalarda doldu bir kamyona.
Oradan da gitti biz istanbul’a.
Ýstanbul’da hallerinden bir manava.

Manav bizi koydu vitrinine.
Su serpti durmadan üzerime.
Parlattý bizi temiz bezle sile sile.
Hazýr etti bizi sizin yemenize.

Manavdan beni bir amca aldý.
Oradan da fileye koydu.
Manavdan alýp beni eve býraktý.
Buzdolabýnda dondum da dondum.

Bir saat sonra çýkarýp yýkadýlar.
Oradan sofraya koydular.
Çocuklar “ tatlý üzüm” dediler de yediler.
Bir güzel yedikçe neþelendiler.

Ýþte o üzüm benim.
Sizi beslemek için geldim.
Size kavuþmak için fileyi deldim.
En sonunda sizi besleyip murada erdim.
Turan Yalçýn
Tokat,1985

Sosyal Medyada Paylaşın: