nasýlda sararmýþ bembeyaz anýlar! hayata artýk hiç inanmam! dilek tutmak, el açmak, güzel düþünmek... hücrelerime kadar kapalýyým artýk açýlmam!
nasýlda kararmýþ aydýn dünler ki, bi zamanlar gün’düler, güleçtiler artýk hesaplarým kalbimin atýþýný gönlün seviþini aþka da, aþýða da artýk inanmam!
þimdi bi yol tutturdum ama eðri ama doðru gördüklerimden beri zýttýna bel baðlamam! belki ölene kadar yalýnkat ve terkedilmiþ belki kimsesizler mezarýnda sessiz ve soðuk ama dolu dolu, olgun acýlarýmla son nefes borcumu öder giderim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şairevari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.