Leyla ile Eylül'e...

Kýyamet kopmuþ da biz bîhaberiz!
"Haþrolalým" desek, insan kalmamýþ!
Güya mahlukatta biz en eþrefiz,
Meðer bizden alâ noksan kalmamýþ!

Bozulmuþ niyetler, þuur uykuda.
Gizlenmiþ merhamet, bekler korkuda.
Sýrtýndan vurulmuþ, vicdan rükūda.
"Ahsen"den tecelli ihsan kalmamýþ.

Bedenler giyinik, ruhlarsa çýplak.
Alt-üst olmuþ düzen, zihinler muðlak.
Korkarým ki gelmez, artýk bir ulak!
Gelse de sohbete lisan kalmamýþ!

Eylül’le birlikte topraða girdik.
Leyla ile yerden, gökten silindik.
Bir zaman adýmýz insan bilindik...
Gayrý ne bir ad ne bir san kalmamýþ.

AkTan
Sosyal Medyada Paylaşın: