MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

(195)İBRET ALMAYIZ !..
AHMET TURANOĞLU

(195)İBRET ALMAYIZ !..



Kundakta baþlayan hayat çilesi
Anayý,yavruyu sarýp,sarmalar
Sevinç üzüntünün kulu, kölesi
Ümit çiçekleri beþikte açar!..

Aðýtta masumluk,gözyaþýnda kan
Kusursuz hizmetler etmez teselli
Payýna düþeni tutar zamandan
Sarýlýr mekana o da besbelli

Hastalýk hayatýn yýkým ekibi
Çaresiz insanýn son sözü:”kader!”
Huzur ve mutluluk kýþ gün’ü gibi
Dünya böyle gelmiþ böylece gider

Rahim kapýsýndan çýkan yolcular
Kaza,bela.dertle kabre ulaþýr
Dehlizde yerleri ya nûr ya da nâr
Her beden ruh denen emanet taþýr !..

Ömür dizisini seyret birkaç kez!
Atamýz aðaçsa biz bir elmayýz...
Kimse son seferden asla dönemez;
Her þey alýrýz da ibret almayýz !...

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.