akrebi kovalayan yelkovona takýlýnca gözüm zamanýn ipine serilmiþ düþüncelere dalýp gitti aklým gün arasý duygusallýðýn melankolik rüzgarýndan sonra ikindi duraðýna saðanak yaðdý kelimeler baðýþla, bakýþlarým nemli, ruhum ýslak ve seni özlemekten geliyorum
sahi saat kaç? beyaz gecelerin siyahýna þimdiden perde aralýyorum hiç kimseye anlatamadýðým genzimdeki acýya sarýlýp soluma düþen cemre’yi topraða veriyorum ve sýð akan sulara dalýp gidesim var bu diyardan ölmeye mi, yaþamaya mý geç kaldým anlayamýyorum
günlük telaþlarýn içinde seyyah olup akarken zamana kendi sessizliðimin dibine çekiliyorum usulca beþerin en þaþkýn haliyim kendi iç aynamda ve nefsimin girdabýnda süzülürken ruhum maktul-u faili sen olan menzile üryan koþuyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semihhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.