KALEMİN GÖZYAŞLARI

katre,katre acý sýzdýrýyor
okyanusa dönüþtü
kalemin gözyaþlarý
nereye baksa rüsva yalnýzlýklar
kaybolan aydýnlýklar
felekten bir gece çalmadýðý gibi
etrafýný sarmalamýþ mor hüzünler
aðýr yaralý sabahlar
suçlumu suçlu, adý konulmamýþ kuþkular

nesine inanayým hayatýn
sýrtýmý nereye dayayayým
yýkýlmýþken her daðým
kurudu damarlarý, suyu çekildi baðlarýmýn

her acý çalýnmýþ dilime, iþleyerek benliðime
ne demeli münzevi hallerime
hazan artýðý düþlerim
sürünürken yerlerde
nereye sürgün gitti hislerim
örselenmiþ yüreðim

sineme vurmalarým
kimseye yok zararým
dökülsün içimden ne kadar acý varsa
kurumadan dimaðým

bir yýldýz doðsun diye, kaç geceye yalvardým
feryat sesleri sýzarsa tenimden
siz duymayýn beni
býrakýn kendime
dokunmayýn

kimsesizlik kapýmda
öksüzlüðüm yanýmda
bana saðýrlaþan hayat etrafýmda

koptu dili kelimelerin
sývazladýkça sýrtýný kaderin

ben kendi isteðimle bu dünyaya gelmedim
ne yaptýysam ihtiyar gecelerin þafaðýný söktüremedim
acý yaðdýrýyor üzerime her türlüsünden
bir türlü çekemedim dilimi
bu son acý türküden

HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: