BİZ ANADOLU'NUN KAVRUK İNSANI

Bu yurdun evladý yedi göbekten
Avþar’ýz, Türkmen’iz, Yörükleriz biz
Herkese bir kaþýk düþmez tabaktan
Karný aç, ciðeri körükleriz biz

Bize daðlar saray; saraysa kafes
Özgür deðil isek týkanýr nefes
Malýna mülküne etmeyiz heves
Bir köþede duran buruklarýz biz

Sizler týkýnýrken gözümüz bakar
Karnýmýz guruldar, aðzýmýz kokar
Sert bir poyraz deðse hepimiz’ yýkar
Kuvvetsiz, çelimsiz, cýrýklarýz biz

Felek bu; aslaný ite ezdirir
Bitmez hevesleri candan bezdirir
Caný ister ise giyer gezdirir
Zengin ayaðýnda çarýklarýz biz

Dilimiz yatkýndýr aðýt, koþmaya
Vatan millet sözü yeter coþmaya
Her seyyahýn gücü yetmez aþmaya
Baþý kar boranlý doruklarýz biz

Ne çok anlarýz biz, ne çok biliriz
Sizleri doyurur biz aç kalýrýz
Olmadýk zamanda akla geliriz
Aþerince yenen erikleriz biz

Bekleriz ki dünya arýnýr diye
Süründüren bir gün sürünür diye
Çekinir, gülmeyiz görünür diye
Diþi ya dökük ya çürükleriz biz

Biz Anadolu’nun kavruk insaný
Ne göze batarlar, ne olur saný
Mülki; bir meçhule sürürüz caný
Umudu, hevesi kýrýklarýz biz

Aslan AVÞARBEY (Mülkî)
12.12.2016/Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: