ÇARESİZDİK

Onlar görmedi ki;
Ne güzeldi yollarýnda yürümek.
Yanýnda çocuk olup,
Yokluðunda ansýzýn büyümek.
Seninle aðlamak,
Seninle gülmek.
Bir gün hasretin biteceðini,
Sevenin de gün gelip,
Sevileceðini bilmek.
***
Onlar yaþamadý ki;
Ne huzurluydu kollarýnda ölmek.
Senin kokunu alýp,
Öylece topraðýn koynuna girmek.
Son nefeste bile seni düþünmek.
Ardýmdan gözyaþý döktüðünü,
Omuzunda taþýrken,
Boynunu büktüðünü,
Ve benim için,
Üzüldüðünü görmek.
***
Onlar tatmadý ki;
Ne mutluluktu bu aþka düþmek.
Tek kelime etmesen de,
Düþündüðün her þeyi bilmek.
Sustuðun kelimeleri iþitmek,
Baktýðýn yerleri görmek,
Uzak olsan bile,
Düþlerine girmek,
Ve her gece vuslata ermek.
***
Bu yüzden yazmýyorum artýk.
Çünkü onlar beni anlamazlar.
Sana olur olmaz laf ederler de,
Yaþadýklarýmý kadere bile yormazlar.
Oysa bu ayrýlýk,
Ne sendendi ne de benden.
Çünkü hiç bir þey,
Yazýk ki gelmezdi elimizden.
Olsun bu kadarý için bile,
Gayrý þükür düþmez dilimizden.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: