Padiþah tahttan indi ve yaklaþtý Behnaz’a:
“Güzelliðin bu gece medh u senaya sezâ.”
“Dilerim eðlenirsin, hüznünden eser kalmaz.”
“Mutlu olasýn diye versem sim u zer kalmaz”
“Þunun þurasýnda ne kaldý ki terk-i cana.”
“Varsa bir arzun söyle þimdi fani babana.”
Behnaz koluna girdi, yürürken padiþahýn:
Ve dedi ki:“Yoktu ki tac u tahta tamahýn.”
“Babacýðým cenneti olsun Allah’ýn lütfu”
“Kötülüðü nehyedip emrederdin marufu.”
“Cabilka’yý hikmetle, hukukla imar ettin.”
“Zalimlere daðlarý topraktan mezar ettin.”
“Dolaþýyor sayende, beraber kurtla kuzu.”
“Vicdanýn elindeydi hep kantarýn topuzu.”
“Halkýnýn nazarýnda muteberdin daima.”
“Ýçten tebbesüm ile müzeyyen idi sima.”
“Kaþlarýn çatýk halde görmediler bir defa.”
“Katiyyen eylemedin, halkýna cevr u cefa.”
“Herkes senden razýdýr, Rabbim de razý ola.”
“Yürüdün doðru yolda, sapmadýn saða, sola.”
“Amin,” dedi padiþah, Behnaz’a tebbesümle.
“Beraat etsem yeter, o gün affa hükümle.”
“Hadi gidelim, bekler, bizi güzide zatlar.”
“Okunuyordur þimdi, methiyeler, naatlar.”
“Bu gece senin gecen, eðlen sabaha kadar.”
“Bahtiyar olacaðým sen olursan berhudar.”
“Kapýyý git aç!” dedi padiþah hizmetkara
Onlar çýkarken hadim, çekildi bir kenara
Gözleri kapýdaydý meraklý mihmânlarýn
Yüzlerinde makesti, manasý sühânlarýn
Hiç görmemiþti gözler böyle bir mehpâreyi
Muhtemel mah sanýrdý hiç bilmeyen hâreyi
Beyaz elbisesiyle arz-ý endam eyledi
Misafirler de ona, çok ihtiram eyledi
Sesi duyuluyordu neyin, udun, deflerin
Ýncileri döküldü, kalp denen sedeflerin
En güzel sözler vardý sazlarýn tellerinde
Raksediyordu güzeller elleri bellerinde
Velakin Behnaz’daydý, misafirlerin gözü
Gülmüyordu yine de kýzýn hüzünlü yüzü
Bu dikkatini çekti sultan-ý Hindistan’ýn
Hoþuna da gitmiþti güzelliði Mugan’ýn
Kapkara gözlerinde, maha döndü çehresi
Deðiþti birden aþk ve güzellik mefkuresi
S / ÂYE 26 HAZÝRAN 2018 / CABÝLKA
Kelime:
Sim u zer: altýn gümüþ
Mihman: konuk
Berhüdar: Mutluluða eriþmiþ olan, ongun, mesut, bahtiyar.
Mefkure: Düþünce