DİYEMEM!

Seneler hayata meydan okuyor
Diyemem, saçlarým beyaza vurdu
Sýnavlar zamana sorgu dokuyor
Diyemem, yüreðim niyaza durdu.

Katýndan kaderli bir yol gidiyor
Diyemem, yolumuz bize az oldu,
Karþýdan heybeli bir kul geliyor,
Diyemem, arzumuz bir cevaz buldu.

Defterle tüy verdi hemen yaz dedi
Diyemem, mürekkep bitti çürüdü
Edeple sýr verdi, ser’in vermedi
Diyemem, býrakýp gitti yürüdü.

Derler ki gün gelir yalan hoþ olur
Diyemem, en doðru benim dediðim
Þairlerden biraz çalan boþ olur
Diyemem, alfabe benim gediðim.

Akýllar fezada izan nerede
Diyemem, tepesi hep benim yerim,
Hayâ edep ile kaçmýþ gurbete
Derim! Edebiyat þimdi yerlerde.

Buðra San

Sosyal Medyada Paylaşın: