Ey benim karanlýk gecelerime doðan ay… Ey benim gecemi aydýnlatan. Sen doð ki ben ýþýðýnla göreyim. Ve senli hikâyelerimi yazayým, Haykýrayým; Gecenin karanlýðýna. Daðýlsýnlar dört bir yana, Uçsunlar bilinmeyen dünyalara. Süzülsünler yýldýzlardan aþaðý. Düþsünler kar taneleriyle, Mis gibi toprak kokan topraða. Sonra, sonra. Toprak fýsýldasýn öykülerimi, Her bahar. Cemreler düþende. Ýþitsin gelecek kuþaklar, Ya hüzünlensin ya gülsünler Ve desinler ki Ay ýþýðý sen ne güzelsin. Ve sen neler yazdýrýyorsun böyle? Bir aþýða….
Ve son söz diyorum ki, Ey hanemdeki ay ýþýðým (Ben sana vurgun sana aþýðým)
Nizamettin Uca 25.06.2018/15,36 Sosyal Medyada Paylaşın:
nizamettinuca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.