belki de sen haklýydýn, zafer deðildi yaþanan geçtim kendimden, dönemezdim dönemezdim bir daha kimi gün, hasretini çektim yalnýzlýðýn kimi gün, duydum sesini ýslak yalnýz kaldýrýmlarýn her þey ben istemeden oldu ama her þey, gözlerdeki nem hesapta olan ya da olmayan vardan yok olan, yoktan var olan caydým kendimden, kâbusu hayra yordum zaman zaman ve serdim çýrýlçýplak ruhuma, o ânýn mahzun burukluðunu ve deðmedi hiçbir þey, ne baþkasýna ne gölgedeki tenime dokunmadý hiçbir þey, gözümdeki iþýðýn hüzünlü naðmesine ve ayýrdým bedenimin her zerresini, dilimlere böldüm yanýldým, karanlýkta kör kuyuda kaldým; sarýldým nedensiz kaygýlara belki de sen haklýydýn zafer deðildi y a þ a n a n...