Sokağın Sonu

yaðmur mu yaðýyor yoksa
yorgundum
çýkýp dýþarýya baktýn benim için
kaldýrýmlarda boynu eðik bir kaç insan
beraber uzayan yollarý dinledik

yoruldu sokaðýn sonu
hýzla büyüdü gözlerim doldu
verdi ellerini yýldýzlý ýþýltýlar
rüyalarda kayboldu

bir kaç yýl çoðalarak dinledik yazý
ip sarkýtýp geçenlere
bizi duymalarý için yalvardýk
bakýn burada uyuyan bu güzel gül sizin
en derin hisleriniz

akþamlar sarhoþ hatýrlamak istemedi bizi
yüreðimizi savurup aðlayýnca
hatýrladýlar
bir karartýnýn altýnda yemyeþil öpüþüyorduk

bu tükenmez hayal sandýðým
anýlarýn kapýmýzý çalýp kaçýþý
ürkek kalpli mavi çocuklarýn
çekingen uçurtmalarla gülümsediði
gökyüzünün beyaz kalbi imiþ

seneler sonra ellerimiz
yeniden dünyanýn solan bahçesine düþünce
un ufak soldu umutlarýmýz
bütün yarýnlar
sonsuzun kederinden bize baktý.





Sosyal Medyada Paylaşın: