MAHCUBİYET

hayatý katlayýp kaldýrsam bir köþeye
iyi bir günde çýkarýp sersem ufka
yine mahcup bir mevsimi geziniyor yalnýzlýk
çalýþmadýðým yerden imtihan ediyor beni aþk
sevgilim korkuyorum yanýndan yarýna giderken
ellerimi ateþle yýkýyorum
senden olmayan bulaþmasýn diyerek

düþten yara almýþ bir türküyü öpüyorum
aðzýnýn kenarýndan sendeki gülüþte
tufandan bir çayýra uzanýyorum
dinleniyorum bir depremin gölgesinde
salýnýp bir güzel ninniyle

aklýmýn sýnýrýnda duvara diziyorlar þiirlerimi
ahlak muhafýzlarým tarýyorlar tek tek bütün dizelerimi
savaþ maðduru ölü þiirler diyarý bu yürek
utanmayýn diye kendinizden
kendime ihanet ediyorum
namuslu sözcüklerin aile fotoðraflarýnda

iþkenceci zaman
aðýr aðýr bütün uzuvlarýmý yaþlandýrýyor
unutuyorum bazen elinin nerede olduðunu
ama unutmuyorum sýcaklýðýný
saçlarýnýn yaðmur kokusunu getirip
yüzüme armaðan ettiði günden beri

baþladýðýmýz noktaya ulaþacak yolculuk
giderken üç þeyi götürmek isterdim yanýmda
gülüþün ellerindeki sýcaklýk
ve seni severken
içimde çýnar olup büyüyen mahcupluk

25/06/2018
ali rýfat arku
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: