Ellerimden gitgide uzaklaþan eller, Sen; uçuþup giden yaðmur bulutum... Küçük küçük kumsalý öpen dalgalar... Sen; bitmeyen umudum... Boðazýmda düðümlenen son hýçkýrýk...
Vuruldu... Çýðlýk çýðlýða tüm kuþlar... Sen; uzaklaþan gemiye son selâmým... Bir vedâ çýðlýðýnda son tren... Neden?
Kim bilir? Belki bir istasyonda Sessizce oturup beklerken Gelip omzuma konan bir kuþ, Gözleri ýslak... Gagasýnda, Dilinden anlamadýðým bir þarký... Hasret kokuyor, söylüyor yarým yarým...