Korkularım

Kalbinden hançerlenmiþ umutlarýn gölgesinde,
Takvim yapraklarýnýn ömrüme düþtüðü
Mevsimsiz aylarýmdan kaçýyorum



Baþtan sona kaybede kaybede geldiðim yalnýzlýðýma,
Sarýlarak susuyorum aðýr bir bozgunla.
Hiçbir rüzgar okþamazken saçýmýn telini,
Emanet aldýðým yüreðimle
Haritasý olmayan rotasýz yolculuklara
Perde açýyor gözlerim.



Sanýyorum dýþarda plansýz yaþlanýyor hayat..



Baðýþlanmasý keþkelere takýlmýþ ömrümün,
Dört bir yanýma düþen
Salkým söðüt közüne deðiyorum.
Yangýnlardan kurtaramadýðým anýlarý,
Uçurtmalarý uçmamýþ çocukluðumun
Ýlk çeyreðine düþen esaretle,
Yakýlmamýþ þöminenin korlarýna adadým.


Radyo da kan aranýyor anonsu,
Bir yerlerde doðan, ölen biçimsiz hayat..



Vuslatýn tutsaklýðýnda býraktýðým hayallerim,
Negatif senaryolara aktýðý zamanda
Avuçlarýmda tuttuðum,
Tutarken yollara gitmelere savurduðum,
Saklanmýþ sözcükler yumaðýnýn
Yenikliðini taþýyorum
Alabildiðine soðuk fýrtýnanýn dinginliðinde.


Güneþin doðuþunda pusu kurduðum gün;
Tepeden týrnaða
Söylenmemiþlerin yükleriyle dolu
Elimde gitmenin yaslý mendilleri,
Dili kopmuþ yasýmýn diyeti..



Islanmayý býraktýðým ikindi yaðmurlarýnda;
Her adým
Bir uzaklýk..


“ Bilal Gürsaçtý

Sosyal Medyada Paylaşın: