SON DURAĞIM

Bu gün mezar taþlarýna baktým
Mezar taþlarýný okudum
Ýçime hüzün doldu, aðladým
Bildim ki bu en son duraðým

Mezar taþlarý ne anlatmýyordu ki
En büyük ders veren, onlardý belki
Hepsi birer taþtýlar hâlbuki
Bildim ki bu en son duraðým

Her kesimden insanlar vardý
Yoksullar vardý, zenginler vardý
Mal mülk hiçbir þeye yaramamýþtý
Bildim ki bu en son duraðým

Baktým bir mezar taþýna
Yazýlýydý “kimsem yok ALLAH’TAN baþka”
Kimsesizim, ne olur okuyun bir Fatiha
Bildim ki bu en son duraðým

Bazýsý zengin, bazýsý fakir
Herkesten farklý bir fikir
Hepsini de ölüm bulmuþtu bir bir
Bildim ki bu en son duraðým

Bazýsý yaþamýþtý yüz sene
Bazýsý da, elli, kýrk, yirmi sene
Ýhtiyar, genç, çocuk hepsi kabir de
Bildim ki bu en son duraðým

Bazýsý daha yenidünyaya gelmiþ
Bir saat, bazýsý bir gün yaþamýþ
Her canlý bu yola çýkmýþ
Bildim ki bu en son duraðým

Ýbretle ve hayretle baktým her yana
Ölmüþlerdi, dede, nine, çocuk, baba ana
Daha nice insanlar vardý onlardan baþka
Bildim ki bu en son duraðým
(02. 10. 2002)
(bir mezarlýk ziyaretinden sonra )
Sosyal Medyada Paylaşın: