Olanlar oldu

Sen gittin de Efendim dünya aniden durdu
Bilal Habeþ’in ezan okuyamaz oldu
Okumak isteyince gözyaþlarý sel oldu
Dizleri üstüne yýðýlýp lâl olurdu
Sen gittin de bahçende güllerin kokmaz oldu

Sen gittin de Efendim bulutlar matem doldu
Fatýmatüz Zehra’n hicran ateþiyle kavruldu
Ýnce hastalýða düþtü ömrüne hazan vurdu
Altý ay sonra ölüm yoluna pusu kurdu
Sen gittin de gönüller hepten virân oldu

Sen gittin de Efendim kâinat gülmez oldu
Ömer’in yüreðinden mýzrak yedi mahvoldu
Az kalsýn gözyaþlarý onu boðuyordu
Kavuþma arzusuyla ömrünü doldurdu
Sen gittin de alemler kederlere boðuldu

Sen gittin de Efendim yer ve gök aðlar oldu
Ebubekir’in o an can evinden vuruldu
Yüreði yandý yandý köze döndü kavruldu
Dünyasý karardý yüreði acý doldu
Sen gittin de bülbüller güllere þakýmaz oldu

Sen gittin de Efendim alem hüzne garkoldu
Aiþe’n ayrýlýðýn acýsýyla yoðruldu
O daha sana doymadan ayrýlýk kaderi oldu
Hayatýnýn baharý birden sonbahar oldu
Sen gittin de gönlünün sultâný gülmeyi unuttu

Sen gittin de Efendim göðün rengi bozuldu
Ali’n dönersin diye yollara bakar oldu
Mutluluðu senle vardý sen gidince yok oldu
O canýný mübarek avuçlarýna koymuþtu
Sen gittin de yýldýzlar karanlýða boðuldu

Sen gittin de Efendim ümmet periþan oldu
Kefere ümmetinin boynunu zalimce vurdu
Ümmet kendi içinde parçalanmaya durdu
Nifak, tefrika, fitne gökyüzünden yaðar oldu
Efendim ne yazýk ki þu âleme olanlar oldu,ne yazýk ki olanlar oldu..
Sosyal Medyada Paylaşın: