Ýþte bu yüzden sevmek istemiyorum, yarýda kaldý sevmelerim, haykýrýþlarým yankýlanýyor karanlýðýn ortasýnda, neden çýktýn karþýma, neden sevdim ki seni. Aðlayacaksa gözler istemiyorum, silemem istesem de, silersem arkama bakmam, yüreðim acýr küsemem sana, sessiz kalýrým ama, seni üzmem oracýkta durur, küserim yanlýzlýðýma. Gideceksin o yüzden böyleyim, üzgün ve bitkin. Dost kalmayý gururuma yediremem ben, ya hep ya hiç bende, kalem çeker yaþananlara, bir daha dönmemek üzere giderim bende, nereye bilinmez. Adresim yok, sýðýnacak limaným yok, çaresizim yara almýþým, yüreðim seviyor, kaleme almýþým kusuyorum içimdekilerini. Neden sevdim ki seni, piþman deðilim keþkeler de olmadý, sadece diyorum ki, keþke bu kadar sevmeseydim, delice, kýskanarak baðlanarak, deðer vererek, keþke sevmeseydim. Þimdi böyle sürükleniyorum, kaybolmuþlar da, yalnýz ve sessiz, zamana aldýrmadan, nefes almadan aðlýyorum. Gören yok, hisseden yok, öksüzüm ben bu koskoca akþamlarda. Yine yok olacaksýn yarýnlarda, kilitlenecek yüreðim, aðlayacak gözlerim, susacak dilim, kalemim yazacak sensiz kalan akþamlarý. Bil ki ben seni hep sevdim, seni benden çok sevdim, kaybolan hayat dolu güneþim.
18/03/2011 05:45/cuma Þebnem Örs Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.