ŞİİRLERİM ÖKSÜZ KALDI

hala sevdiðini ayan beyan söylemedin ya
þiirlerim öksüz kaldý
yangýnlar düþtü yüreðime
bela oldu bu þehir
beynimde davul çaldý
ortalýðý da hüzün sardý



üstüme kapandý kapýlar
dudaðýmda þarkýlar salaþ kaldý
kaldým öyle ortada yapa yalnýz
birde kül tabaðýmda izmaritler im kaldý



yanýmda yoksun ya
dilim lal kaldý
içimden kopup gitti fýrtýnalar
kapýmý tanýmadýðým insanlar çaldý


sen yoksun
güneþ im ay im
hayata tutunma payým bitti
zakkum aþým
dertli baþým kaldý
birde kalbime batan can kýrýklarý
nam saldý



sen yoksun
umudum gitti
gözlerimin feri bitti
gülmek nedir unuttum gitti

sen yoksun
harcanmýþlýðýn
aynaz lýðýn koynunda
korumasýz
savunmasýz kaldým
gittin o gidiþ
bir daha dönmedin geriye
aklým hep sende kaldý



sen yoksunya
ardýnda kara bulutlar
soðuk yüzler kaldý
birde ben kaldým geriye
öyle canhýraþ
öyle telaþ
düþler sýðýnaðýnda
bir garip hatýran kaldý


Sosyal Medyada Paylaşın: