Umut... Ve emanet olan çocuk Ateþler içinde yanar, ana hal çaresi arar Duruma vakýf olan baba o an ne yapacaðýný þaþýrýr Ana ne kadar metin olsa da dip bucak aranýr ne ilaç var ve de kahýr Artýk dayanacak hal kalmamýþtýr, çocuðu kucaðýna alan baba yola revan olur, imdat aranýr Mahrumiyet bölgesidir þartlar, ne hekim var ve de götürecek araç, hal periþan, can içinde can bitap ne yapar Ya havaleye girerse ne yapacaðýz diye endiþe ve nedamet düþer kor bir ateþ gibi sinelerine, koþar adým ümitle aranýrlar Yokluk, geçim derdi, saðlýk ve sýhhat ihmal edilen hakikatti, sosyal imkanlar bir kul için kader miydi, hak ve adalet, hizmet devletin vazifesiydi, onca ihmalkarlýk kadere yüklendi, hesapsýz akýl kimindi, emanet olan çocuk çaresizdi, mes’ul olan hamasetti.
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.