ÖP BENİ ARTIK ALNIMDAN

önümde hep iki yol
birini katet sem geç kalýyorum diðerine
özlem iklimlerinde hasretleri didikliyor þarkýlar
sevda limanlarýnda uçuþuyor umutsuz martýlar



hep hicranlara servis yapýyorum
afacanlara
belli ki uykusuzluklar ima ekleyeceðim bir yenisini
düþler rengini yitirdi bir kaderin çýkmazýnda
eridi bütün i mgeler hayat tarzýmda



istif ettim eteklerinden düþen þerleri
cesedimden ayýrdým sarýldýðým kefeni
öp beni artýk alnýmdan
býrak göz yaþýmý sulayanlar utansýn
bu çile bana yeter cabasý sende kalsýn



hangi çýðlýk hoþ gelir ki kulakta ki darlýða
bilmem ki ne çaredir bu müzmin hastalýða
sen ki;
acýlara kanat gerensin
ve de;
sevdalara yüreðini rehin verensin
þimdi hangi hedefe odakla din gözlerini
kim beyaza boyadý saçýnýn tellerini



sesinin kýsýldýðý yerden konuþ
özür yaman yok ki sökülsün dikiþlerinden
büyük düþün ve nefesini tut
soluðunun kesildiði yerde
ölümlerden ölüm beðen kendine




sana bu dünyada ancak unuttuðun kadar yaþam hakký verildi
tükür kir tutmaz topraðýn yüzüne
yakamozlarýn býçak sýrtý görüntüsüne tükür
kime fazla isen orada diskalifiye olursun
kime eksik isen orada hayat bulursun

Sosyal Medyada Paylaşın: