YALNIZ KENTLER ATLASI

sevgilim
elimi
ayaðýmý
gözümü
ve dudaðýmý yok say
içimdeki denizi dalgalandýrýyor
uzak kentlerden ödünç alýnmýþ
bir asi rüzgar
korkularýmdan filiz veren bir aðaca
sorgusuz yuva kuran kuþlar
çalýnmýþ bir maviyi arýyorlar
gökyüzünde sabaha kadar

kurtaramam bu kenti kendi yalnýzlýðýndan
kýrýldýðým yerden suya katýyor yaðmur beni
ýslanmýþlýðýmla dalga geçiyor ay ýþýðý
üþüyorum kendi etimden

sevgilim
bir þarap fýçýsýna at beni
kadeh zehirleniyor
þarabýn azlýðýndan
bir isyan çýkarýyor masanýn yalnýzlýðýndan
sonra
tutsak düþüyorlar örümcek aðlarýna
bir avuç tozla örtüyor üstlerini zaman
üþümesinler diye

demiþtim
kurtaramam bu kenti kendi yalnýzlýðýndan
latin harfleriyle yazdýðým bu þiiri
ölü dillere çevirecek
anlamayanlarýn göz bebekleri

sevgilim
düþümle
düþtüðüm uçurumlar arasýnda
yüz yýllýk mesafe var
hangi asýrdan seslensem sana
þimdi duyarsýn sesimi

sana gelecek bir yol tarif et
sonra bir ayak çiz üstünde gözleri olsun
bir el çiz dudaklarýyla beraber
gelip göreyim seni
ve tutup
öpeyim hasretinden
bu kentin yalnýzlýðýnýn tam orta yerinde

18/06/2018
ali rýfat arku
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: