Kızıl Hayaller

Baþkalarý gibi deðildi onun duruþu
Karanlýk gecesinin aydýnlýðý yoktu,
Güneþi doðmaz, yüreði her zaman karlýydý
Görmedi gözleri, baþkalarýn gördüðünü
Ortak tutkularý, beklediði hiç bir þey yoktu...

Yalnýzdý düþleri, kýzýldý hep hayalleri
Umutlarý uçurum daðýnda kaybolmuþtu,
Yalnýzlýðýn eþiðinde dolanýr dururdu
Gök gürültüsünden kaçar, saklanýr
Maviyi kucaklardý yalnýz çocukluðu

Güneþi sarar, sevinçle ayý kovalardý,
Yýldýzlarý sayarken umutluydu düþleri
Uyanamazdý yüreði, sevinçliydi gözleri
Bakar dururdu, tutmak isterdi elleri,
Umut vadeden güzel hayallerdeydi...

Þimdi bir eksik bir fazla, ne fark ederki
Tutsak gölgelere sýðýnmýþ artýk yüreði,
Hepsi karanlýk gecelerin arsýz isteði
Yer gök, her yer aðlak kýzýl oldu þimdi
Hüzün kokuyor yüzünün her dirhemi..


Sosyal Medyada Paylaşın: