YOLCU

Aklým nisyanda mý, ben miyim yaban?
El olmuþum garip sahte dünyalar.
Belli günü deðil bildiðim zaman,
Sanki her bir kiþi, ruhsuz binalar.

Aramaktýr derdim akýllýca kul,
Her þeyiyle ala tasvirsiz adam,
Dosta kýtlýk girmiþ gel de þimdi bul,
Maksat olmuþ hasýl, almak intikam.

Dosta dost cana can, yakma çýrayý,
El ayak düþer de sen de yanarsýn,
Çýkar þu aradan malla parayý,
Aldatýr da dünya, boþa kanarsýn.

Yol epey alýnmýþ geriden sakin,
Umut bel baðlamýþ çoktan kurumuþ,
Yolcu sen unutma ölümden sakýn,
O nerede olsan, seni bulurmuþ.

Elde avuçta bir sonuçta kefen,
Rýzasýz ölür bak kýyýlýr her can,
Gelir mi sanýrsýn kervandan yiten?
Sevke tabi canan, yolcudur her an.

Ýþte içten yanan hýrsla tutuþmuþ,
Denizde bir katre oysa dünyada,
Ölümsüzlüðü kim, hangimiz bulmuþ?
Gel gör gönle gir ki, yaþa manada.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: