Elbette; uyanýnca sabahleyin uykumdan Bakýnýr saða sola hep izini ararým Elbette; sen olmazsan, hüzünlenir kaygýmdan Leyla gibi dolaþýp gül yüzünü ararým
Elbette; akþamlarý gün ufuktan batarken Oturup da balkonda aþkýmý düþünürüm Bakarak uzaklara derdime dert katarken Yüreðinde yýktýðýn köþkümü düþünürüm
Elbette; Ay doðunca dolaþýrken mehtapta Gönlüm kederle dolar özlerim gözlerini Ýkimizin þarkýsý çalýyorken pikapta Gözlerim bulutlanýr duyunca sözlerini
Elbette; yakamozlar parlarken yanar içim Sarhoþ eder ruhumu zambaklarýn kokusu Þunu bil ki sevgili sensiz inan ben hiçim Yüreðimde sýzý var ve kaybetme korkusu
Elbette; bilirsin ki gecenin son anýnda Uyuyamaz dalarým sevdiðin o bahçeye Þebnemlerle aðlarým gül dalýnýn yanýnda Anýlarý yýðarken aklýmdaki bohçaya
Elbette gülenler var aþkýmla alay edip Böyle derin bir sevda çaðýmýzda olmazmýþ Nerde bir türbe varsa adak adarým gidip Ýnanýrým yürekten seven yalnýz kalmazmýþ