iddia ediyorum en sevecen en duyarlý en kahramandý babam ardýnda dört küçük çocuk þehre taþýndýðýnda zordu yirmi beþ yaþýndaydý gece gündüz çalýþtý ellerinin nasýrlý oluþu toprak ve taþ tutuþundandý sýrtýný çiðnetirdi her akþam omuzunda çimento dolu harç taþýdýðýndan ava giderdi iþ olmadýðý zamanlar sabah köpeðimizin sevinç çýðlýklarý uyandýrýrdý tüm ev halkýný annemin sesi uðurlardý mutlaka babam kapýdan çýkmadan þarkýlar söylerdi efkarlý zaman zaman hüzünlenirdi bir birinci yakardý dumaný süpürürdü hüznünü ardýndan en çok güldürürdü geleni gideni hoþ sohbetti yakýþýklýydý benim babam Atatürk’ü andýrýrdý mavi gözleri ilk okula baþladýðýmda adýný soran öðretmenime “Feyzi Çakmak” demem bundandý gururumdu babam arkadaþým þimdi.... ne zaman babamý düþensem yürüyoruzdur mutlaka ya toprak bir köy yolunda ya da bir türkünün neþeli notalarýnda yüreðimiz kocaman S.E
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sezer Ergör (Culculoglu) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.